Pompony, pomponiki kuliste i pędzelkowe


Były, są i będą wykorzystywane do wykończenia czapek, szalików. Stosowane są także jako elementy zakładek do książek oraz zakończenia sznurków służących do ściągania firanek, zasłon, jako elementy ozdobne poduszek.
Ponieważ ja w tej chwili nie potrzebuję pomponów, a parę osób w poszukiwaniu opisów ich wykonania trafiło do mnie, przybliżę to zagadnienie posługując się rysunkami.





Aby wykonać pompon pędzelkowy (chwost dawniej chwast), należy przygotować wiązkę nitek określonej długości.
Najwygodniej zrobić to tak:
- złożyć razem dwa paski z tektury o odpowiedniej szerokości - długość pędzla zależy od długości nitek we wiązce czyli od szerokości tekturki;
- między tekturkami umieścić spory odcinek włóczki, która będzie zawieszką pędzla;
- nawinąć odpowiednią ilość włóczki na tekturki;
- włożyć nożyczki między tekturki i przeciąć nawinięta włóczkę z jednego (dłuższego) boku;
- odłożyć tekturki, pozostawiając wiązkę na odcinku włóczki spomiędzy tekturek;
- innym odcinkiem włóczki utworzyć opaskę czyli owinąć wiązkę (jak na rysunku a),
- zaciągnąć pętlę, przeciągnąć końce wiązania przez środek opaski i dociąć do długości pędzla;
- z odcinka włóczki, na której zawieszony jest pędzel można (przy pomocy grubego szydełka) zrobić łańcuszek.






Do wykonania pomponów kulistych potrzebujemy dwóch kółek z tektury (jak na rysunku b).
Następnie nawijamy włóczkę na złożone kółka, przy czym wielkość pomponów zależy od średnicy kółek wyciętych z tektury, zaś ich gęstość od ilości nawiniętej włóczki lub nici.
Gdy mamy odpowiednią ilość włóczki na tekturkach, przecinamy włóczkę po obwodzie – nożyczki wchodzą między tekturki.
Po odchyleniu tekturowych kółek, mocno związujemy wiązkę włóczki i dopiero teraz usuwamy tekturki.
Zwichrzamy włóczkę i nożyczkami przycinamy odstające końcówki formując kulkę.
Odcinek, na którym zawieszony jest pompon możemy przerobić szydełkiem jak w przypadku pędzla.